سه چهار ماه آخر: کنکور به مثابه سبک زندگی

سه چهار ماه آخر منتهی به کنکور برای هر داوطلب کنکور اهمیت خاصی دارد. شاید بتوان در قیاسی تاریخی این سه چهار ماه را با سه چهار قرن اخیر در تاریخ دنیا مقایسه کرد.

آخرین درس: درسی که خوانده نشد

آن روزمدرسه دیرشده بود ومن بیم آن داشتم که مورد عتاب معلم واقع گردم. علی الخصوص که معلم گفته بود درس دستورزبان خواهد پرسید و من حتی یک کلمه ازآن درس نیاموخته بودم.

دوازده سال بردگی

 

هرچند دیر...اما بالاخره تمام شد.

سؤال امتحان ترم

ؤال امتحان ترم اول جامعه‌شناسی دوازدهم:

شما برای اینکه در گشودن مرزهای دانش علمی به روی جهانیان مشارکت داشته باشیم چه پیشنهاداتی دارید؟

معلم جغرافی

—دماغش شکسته امروز نمیاد!😂😂😂

معلم جغرافی ما آدم جالبی نیست. از اولین جلسه ای که کلاس ما اومد (دو سال قبل) با من رابطه خوبی نداشته و منم واقعاً ازش خوشم نمیاد. نمیدونم چرا ولی تک‌تک حرکاتش برای من یجورایی حال به هم زن بود و تابحال هم خیلی تفاوتی نکرده.

در هیجده سالگی

 

هیجده سال گذشت. نمی‌دونم چرا ولی برخلاف چیزی که معمولاً می‌گن ردشدن این هیجده سال اصلاً برای من شبیه یک چشم به هم زدن نبود. فکر می‌کنم تو این هیجده سال اندازه چند برابر سن خودم پیر شدم و صادقانه بگم اگه قرار باشه بقیه‌اش هم اینطوری بگذره فکر نکنم خیلی دَووم بیارم.

شرح حال یک تغییر رشته(از ته دل نوشتم، از ته دل بخوانید)

 

 

دیگر قابل تحمل نبود.

امسال یازدهم ریاضی را تمام کردم و اگر یک سال دیگر در ریاضی فیزیک می ماندم حقیقتاً نمی‌دانم چطور باید تحملش می‌کردم؛ روزگار عجیبی بود که با پرکردن مغزهایمان با آت و آشغال هایی که به درد پرکردن چاه فاضلاب هم نمی‌خوردند گذشت.

واقعاً دیگر قابل تحمل نبود. از همان حدود سال هشتم بود که کم‌کم نشستن در کلاس های ریاضی و علوم مرا اذیت می‌کرد. همان زمان ها بود که حضور در کلاس های ادبیات معلمی مثل آقای شمس مرا به کتاب خواندن و نوشتن جذب کرد و بعد از مدتی آرام آرام فهمیدم من برای محاسبه «مشتق تابع (Y=2cos²(π/6—π/4 هنگامی که X=π/6 باشد.» آفریده نشدم. دیگر معلم های احمق و کلاس های رقت‌بار ریاضی و علوم واقعاً برایم دیوانه کننده بودند.